آن شب که تو بودی و من و ماه و ستــــــاره
چشــــــمان پر از اشک و تپش هــای هزاره
گفتی غم ایـــــــــــام شود زود فـــــــراموش
اما نگرفت از دل من هیـــــــــــچ کنــــــــــاره
دیــوانــه و مجنــــــــون و غزلخوانم و عاشق
هر چشــــم من امروز شده ابـــــــر بهــــاره
تا کی بتــوان دیده فرو بست بر این عشق
کاین چـــــاره بجز مردن عشـــــــــاق نداره
یارب مددی کن که شود بـــــــاز نصیـــــبم
یک بـــــــــــار دگر آن نگــــه پر ز شـــــراره
ماتم هجران